Resullerin üstünü, nebi ve Resullerin en son halkası, kötülüklerden sakınanların önderi, beşeriyetin efendisi, nebi ve Resul ruhlarının imamı ve haşr günündeki toplantı gününün hatibi Hz. Muhammed aleyhisselamdır.

O önce gelenlerin de sonra gelenlerin gıbta ile baktıkları, “Makam-ı Mahmud” un sahibidir.

“Livaul hamd” ile “Havzı Kevser” in sahibi zuhurudur. Kıyamet günü, yaratılmışların şefatçısıdır. Vesile ve fazilenin gözeticisidir.

Allah onu en yüce ve en kıymetli kitabıyla göndermiş ve kendi dininin en üstün ve kapsamlı prensiplerini ona nasip buyurmuştur.

Ona ve ümmetine, gelmiş geçmiş ümmetlere verdiği faziletler, şeref ve iyiliklerin iki katını vermiştir. Onun ümmetini insanlar arasında çıkan en hayırlı ümmetlerin de üzerinde saymıştır.

Allah Resulünün ümmeti en son yaratılan ümmet olmasına , rağmen, tekrar dirilme esnasında en önde dirilecek olan ümmettir.

Rivayet edilen bir hadis bu konuya açıklık kazandırır:

“Bizler en son ümmetiz. Fakat kıyamet günü önde yürüyenleriz. Onlara bizden önce, bize de onlardan sonra kitap verilmiştir. İşte bu gün, onların çekişme konusu yaptıkları cuma günüdür. Allah bizi buna irşad etti. İnsanlar bunda bize uyacaklar. Cumartesi Yahudilerin, arkasından gelen pazar da hıristiyanların günüdür.”

Bir başka hadisde de:

“Kıyamet günü yer, en önce bana yarılır. Cennetin kapısına gelerek açılmasını isterim. Cennetin bekçisi melek sorar:

“Kimsiniz?”

Ben cevap veririm: “Ben Muhammed'im!”

Bekçi melek der. “Sizden daha önce hiç kimseye açmamakla emrolundum.”

Allah Resulü Hz. Muhammed ve onun ümmetinin faziletleri burada sayılamayacak kadar çoktur.

Allah onu ilk gönderdiği an, kendi dostlarıyla düşmanları arasında onu tam bir ayarım noktası kıldı.

Beşerden hiçbir kimse, onun getirdiği gerçeklere inanmadıkça ve ona bütünüyle bağlanmadıkça, Allah'ın dostu olamaz.

Bu sebepten ötürü, Allah'ın Resulünü sevip saymadan Allah dostu olduğunu iddia edenler yalancıdırlar.

Resule düşmanlık edenler ise, muhakkak ki, Allah'ın düşmanı, şeytanın has dostudurlar.