|
İbn Teymiyye, tefsir alanında yazdığı tüm eserlerinde, Tefsir usulü dalında yazığı mukaddimesinde ve bu kitapta! temel metod olarak öncelikle Kur'an'ı, Kuran ile tefsir etme prensibini uygulamıştır:
"Kavminden ileri gelen kibirliler dediler ki: Ey Şuayb! Kesinlikle seni ve seninle beraber inananları memleketimizden çıkaracağız, yahut dinimize döneceksiniz. Şuayb dedi ki: İstemesek demi? Allah bizi ondan kurtardıktan sonra tekrar sizin dininize dönersek, Allah'a karşı iftira etmiş oluruz. Rabbimiz Allah'ın dilemesi hali müstesna geri dönmemiz bizim için olacak şey değildir. Rabbimizin ilmi her şeyi kuşatmıştır. Biz sadece Allah'a dayanırız. Ey Rabbimiz! bizimle kavmimiz arasında adaletle hükmet. Çünkü sen hükmedenlerin en hayırlısısın." (Araf: 7/88-89)
"Kafir olanlar peygamberlerine dediler ki: Elbette sizi, ya yurdumuzdan çıkaracağız, ya da mutlaka dinimize döneceksiniz! Rableri de onlara, "zalimleri mutlaka helak edeceğiz!" diye vadetti." (İbrahim: 14/13)
Bu ayeti kerimelerin tefsirinde, müfessirlerin "milletlerine dönmek" ifadesi üzerinde yaptıkları tartışmalarını zikrettikten sonra peygamberlerin günah işleyip işlemeyecekleri ve Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in nübüvvetinden önce kavminin dini üzerine olup olmadığı tartışmalarına girdi.
Daha sonra Cenabı Hakkın elçilerini, insanların cinsinden seçmesi meselesine girip, bu konudaki ayetleri zikrederek şöyle dedi:
"Cenabı Hak peygamberlerini, gönderdiği kimselerin cinsinden seçer ki zira bu risalede güdüleri amacın gerçekleşmesi için en uygun yoldur. Cenabı Hakk şöyle buyurdu:
"Onlara iyice açıklansın diye her peygamberi yalnız kendi kavminin diliyle gönderdik." (İbrahim: 14/4)
"O gün her ümmetin içinden kendilerinin üzerine birer şahit göndereceğiz." (Nahl: 16/89)
Bu nedenle şöyle buyurdu:
"İçinizden sizi uyaracak bir adam vasıtasıyla size bir zikr (kitap) gelmesine şaştınız mı?" (A'raf: 7/63)
Sonra, peygamber'in (sallallahu aleyhi ve sellem) risaletinin umumiyetine işaret ederek, çeşitli ayetler zikrederek meseleye açıklık getirdi. (Bkz. Müşkil ayetlerin tefsiri (sh 234-238)
|
